Verslag clubshow 2014.

De enkelkleurige Ned. Sabelpootkrielen op de clubshow 2014 in Ede

De EPV is bijzonder blij met de clubshow van de Nederlandse Sabelpootkrielen en in eigen huis heb ik met plezier de 21 stuks “enkelkleurige” gekeurd. Weliswaar enkelkleurige tussen aanhalingstekens, want er waren een paar getekende tussendoor geglipt.

Om te beginnen de isabelporseleinen. Die waren als isabel ingeschreven, waardoor de tentoonstellingssecretaris niet in de gaten had dat dit isabelporselein moest zijn. Verder ook niet echt eenkleurige, de gestreepte.

Algemeen
De meeste dieren waren van behoorlijke kwaliteit en daarmee duidelijk clubshowwaardig.  Daar mag de speciaalclub best trots op zijn. Het was een mooie clubshow. Slechts zesmaal het predicaat G in mijn keuring op de 23 dieren en dan ook nog begrenst op 92 punten.  Dus geen slechte dieren! Alleen staat daar tegenover dat er ook geen absolute topper tussen zat, ofschoon enkele dieren daar wel aspiraties toe hadden. Een absolute topper is een prachtig dier waar ook geen of nauwelijks kleine opmerkingen bij te maken zijn. Als die er zijn, dan komt het dier er bij de HEP jury niet doorheen, tenzij ze niet beter hebben uit andere rassen.

De opmerkingen over de afzonderlijke dieren staan op de beoordelingskaarten, dus daar hoef ik niet meer op in te gaan. Ik heb gekeken naar punten die brede aandacht verdienen en vond als algemeen verbeterpunt de staartdracht. Die moet bij de Sabelpootkrielen middelhoog  (ca. 45⁰) en goed gespreid gedragen worden. Dat bepaald voor een groot deel het typische beeld van de Sabelpoot. Een geknepen staart doet daar veel af en zeker als die ook nog te laag gedragen wordt. Veel dieren hebben het euvel van de geknepen staart en sommige daarbij ook nog een te lage staartdracht, zodat het goed zou zijn als daar speciaalclubbreed aandacht voor komt.

Nu weet ik wel, bij een Sabelpoot kan veel mis gaan want het ras heeft wat extra kenmerken zoals de gierhakken en de voet bevedering  en daarnaast ook nog eens de nagel en teenproblemen. Dat is echter op dit moment bijna altijd goed voor elkaar. Soms krijg ik zelfs de neiging om aan te geven dat de voetbevedering niet te royaal moet worden in het kader van de publieke opinie over dierenwelzijn.

Wit
In deze klas van twee dieren van C. Joosten was het meteen raak. Het eerste dier, een haantje, kon ik makkelijk belonen met een F en het hennetje kwam ook goed mee. Later werd dit haantje ook het beste dwerghoen van mijn keuring en moest het dus opnemen tegen de beste Sabelpootkriel van collega Siemes, maar daarover later meer.

Zwart
Deze 1-3 klas van A. Kardol en C. Joosten startte met een mooi haantje, dat door wat kleine opmerkingen net geen F predicaat kreeg. Ook de hennen waren min of meer van dezelfde kwaliteit, waarbij bij de betere dieren vooral de kleur en glans op een mooie brede bevedering opviel.

Blauw
Het enige blauwe haantje van P. Vos in deze klasse  maakte een prima indruk, maar werd door een paar vervelende puntjes teruggezet. Evengoed een waardevol dier door zijn uitstraling.

Parelgrijs
Dit mooie 2-4 klasje van ook weer A. Kardol en C. Joosten in deze kleurslag toonde, vooral veel kwaliteit qua kleur. Enkele dieren waren zelfs subliem van kleur, maar vooral hier zat het type met een geknepen staart nogal eens een hoger predicaat in de weg. Eén hennetje kwam ook qua type wat tekort, maar was qua kleur en overige onderdelen naar mijn mening toch een F predicaat waard. Soms moet je ook van regels af kunnen wijken als de situatie dat vraagt.

Isabelporselein
Deze klasse (2-4) van gemiddeld (zeer)goede kwaliteit werd door fokker A.B.M. Gerritsen gebracht. De kleur was bij de meeste dieren uitstekend. De tekening varieerde nogal, maar was over het algemeen van dusdanige kwaliteit, dat die toch niet het predicaat negatief beïnvloedde. Ook in deze klas mag extra aandacht aan de staartdracht gegeven worden.

Wat ik overigens aardig vond was, dat er ook een “gewone”porselein haantje tussen geschoven was, een overigens niet onverdienstelijk diertje. Zo kun je makkelijk uitleggen wat de factor parelgrijs ofwel Lavender (Lav) met het zwart en rood doet, als die factor fokzuiver aanwezig is.

Gestreept
Tot slot de aan mij toebedeelde 1-1 gestreepten. Het haantje paarde aan een ZG type een fraaie scherpe en contrastrijke streeptekening en was daarmee goed voor een ZG95.  Helaas had het hennetje met het type en tekening wat meer problemen.  Vooral de tekening mocht helderder, iets wat bij de hennen niet makkelijk is.

De beste Nederlandse Sabelpootkriel
Zoals gezegd werd het Witte haantje in kooi 285 van C. Joosten mijn mooiste Sabelpootkriel. Dit haantje had een iets beschadigde slagpen. De mooiste porselein hen van collega Siemes had een probleempje met een buitenteentje. Daardoor moesten deze twee prachtige topdieren plaats maken voor een iets minder mooie citroenporselein hennetje van H. Woolschot, maar waar in onderdelen verder niets op aan te merken viel. Proficiat meneer Woolschot!

Geri Glastra